Γιάννης Η. Χάρης: Θάνατος είναι οι κάργιες που χτυπιούνται…
Είμαι κι εγώ των "θετικών επιστημών" (αρχιτέκτων), και αυτό δεν με εμπόδισε, μάλλον με βοήθησε (!), να υπηρετήσω την ελληνική γλώσσα επί 25 έτη ως μεταφραστής στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Και μάλιστα με επιδόσεις (χωρίς προσποιητή μετριοφροσύνη) αντικειμενικά καλύτερες από εκείνες πολλών συναδέλφων των "θεωρητικών επιστημών". Είχα δε την ευκαιρία να γνωρίσω και τον Ν. Σαραντάκο, μεταφραστή τότε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. (Να με θυμάται, άραγε; Αμφιβάλλω.)
Όσο για τον Α. Κουνάδη, πέραν όλων των άλλων (ουδείς αναμάρτητος), δεν υπήρξε ένας απλός αθλητής: Το ρεκόρ του ήταν πολύ κοντά στο παγκόσμιο, και έμεινε ακατάρριπτο για πολλά χρόνια. Ήμουν τότε παιδί, και αυτός αποτελούσε πρότυπο για τη νεολαία.
Μια κάποια ηπιότητα θα προσέθετε στα γραπτά σας, τα οποία διαβάζω πάντα με ενδιαφέρον.
Ν. Παπαδημητρίου
